Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009

Αναπάντητες ερωτήσεις για την κα Φωτεινή Πιπιλή

Αντιγράφω κείμενο της magica από το sheblogs.eu το οποίο απευθύνει ορισμένες ερωτήσεις στην κυρία Φωτεινή Πιπιλή, υποψ. βουλευτή της ΝΔ.

Δεν είναι δύσκολες ερωτήσεις, μια άμεση και ειλικρινής κυρία όπως η κα Πιπιλή μπορεί να απαντήσει:

"Διάβασα σε πρόσφατη δημοσίευση σας σχετικά με την αναζήτηση εθελοντών που θα αναλάβουν τη διανομή των προεκλογικών σας φυλλαδιών επειδή δεν βρήκατε κάποιο γραφείο που να ασφαλίζει τα άτομα που προσλαμβάνει για τη δουλειά αυτή.

Καταρχήν θεωρώ και φαντάζομαι πως θα συμφωνείτε πως δεν υπάρχει άνθρωπος που θα θελήσει να κάνει καριέρα στο μοίρασμα φυλλαδίων. Είναι μια λύση ανάγκης για μια ομάδα άνεργων ατόμων ώστε να εξασφαλίσουν τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή το ψωμί της ημέρας, σε μια εποχή που η ζωή τους έχει προσφέρει μια κλωτσιά στη μούρη.

Η προεκλογική περίοδος σαφώς αυξάνει τις ανάγκες για άτομα που αναλαμβάνουν τη διανομή φυλλαδίων. Θα ήθελα να μου απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις μου σχετικά με το θέμα αυτό.

1. Γνωρίζατε μέχρι τώρα ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ασφαλίζονται παρόλο που γνωρίζετε πως καθημερινά έχουμε δεκάδες φυλλάδια στις πόρτες μας;

2. Καταγγείλατε στην επιθεώρηση εργασίας τις εταιρίες που προσεγγίσατε και σύμφωνα με την δήλωση σας δεν ασφάλιζαν τους εργαζόμενους τους; Αν όχι γιατί;

3. Αν ισχύει η δήλωση σας, σκεφτήκατε πως αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι υποψήφιοι βουλευτές απασχολούν άτομα που δεν είναι ασφαλισμένα;

4. Αν αναλάβουν εθελοντές τη διανομή φυλλαδίων σας τι έχουν να κερδίσουν; την εμπειρία; γιατί να το κάνουν;

5. Αν αναλάβουν εθελοντές τη διανομή φυλλαδίων σας φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε ότι στερείτε ακόμα κι αυτά τα πενιχρά χρήματα που πέρνουν τα άτομα που μοιράζουν φυλλάδια;

6. Έχετε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να αλλάξει η όποια νομοθεσία της χώρας μας ώστε να μπορούσαν να σας κόψουν μόνοι τους απόδειξη για την ευκαιριακή αυτή εργασία που τους είναι απαραίτητη για τη διαβίωση τους, χωρίς να σκέφτονται πως πρέπει να κάνουν έναρξη εργασίας ως ελεύθεροι επαγγελματίες για κάτι τέτοιο, που όπως καταλαβαίνετε τα έσοδα τους δε θα κάλυπταν ουσιαστικά ούτε καν τα χρήματα που θα έπρεπε να πληρώνουν στον ασφαλιστικό φορέα;"





Δεύτερη μέρα που η κ. Άννα Νταλάρα δεν απαντάει σε 3 ερωτήσεις περί πνευματικών δικαιωμάτων

Έχω αφήσει στο  blog της κας Άννας Νταλάρα, υποψήφιας βουλευτή του ΠΑΣΟΚ η οποία ασχολείται χρόνια με ζητήματα πνευματικών δικαιωμάτων, τρεις (3) ερωτήσεις. Οι ερωτήσεις είναι απο χθες "awaiting for moderation" στο blog της. Δηλαδή δεν τις έχει εγκρίνει προς δημοσίευση. 

Τις αναπαράγω εδώ:

(α) Ναι ή όχι στην αλλαγή του Ν.2121/1993 με ρητή πρόβλεψη για το δικαίωμα των χρηστών για πρόσβαση σε ήδη νόμιμα δημοσιευμένα έργα στο Διαδίκτυο;

(β) Ναι ή όχι στη θέσπιση νόμου three strikes με τον οποίο διακόπτεται η πρόσβαση του χρήστη στο Διαδίκτυο ύστερα από 3 «κρούσματα» κατεβάσματος έργων;

(γ) Ναι ή όχι στην επέκταση των δικαιωμάτων των ερμηνευτών στα 70 χρόνια από τα 50 χρόνια που ισχύει σήμερα;


Δείτε εδώ τι απάντησε σε πρώτη φάση, όταν η διατύπωση δεν ήταν με ένα "ναί" ή ένα "oχι".

Είμαι αισιόδοξος ότι μία νέα πολιτικός με παρουσία σε blog, twitter, facebook κλπ, μπορεί να βρει 3 λεπτά για να απαντήσει σε 3 ερωτήσεις.


Κατάλυση του Συντάγματος με γνωμοδοτήσεις


Η γνωμοδότηση της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων που περιορίζει την αρμοδιότητα του εισαγγελέα να διατάσσει τους δημοσίους υπαλλήλους να χορηγούν αντίγραφα δημοσίων εγγράφων και η γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την έλλειψη απορρήτου στο Διαδίκτυο επιβάλλουν την απάντηση του νομοθέτη. Χρειάζεται ένας νόμος για την Πρόσβαση Στη Δημόσια Πληροφορία και ένας νόμος για την Προστασία του Απορρήτου στο Διαδίκτυο που να δίνουν την οριστική απάντηση της Πολιτείας στις γκρίζες ζώνες που δημιουργούνται με τις δύο γνωμοδοτήσεις

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2009

Η απάντηση της κ.Άννας Νταλάρα στις ερωτήσεις μου περί πνευματικής ιδιοκτησίας

Όπως θα δείτε και στο post που έκανα το πρωι, έθεσα 3 ερωτήσεις στην κα Άννα Νταλάρα, υποψήφια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Πριν από λίγο ανάρτησε μια απάντηση στο blog της.

Αντιγράφω εδώ ερώτηση κι απάντηση:


e-lawyer

Βλέποντας στο section «Οι θέσεις μου» το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πνευματικά δικαιώματα, θα ενδιέφερε να είχαμε την άποψή σας για τον ισχύοντα Ν.2121/1993 και κατά πόσον θα πρέπει να γίνουν ενδεχομένως κάποιες προσαρμογές ώστε ο νομοθέτης να υποδεχθεί με μια πιο ανοικτή δομή τις νέες συνθήκες ψηφιακής διάχυσης των έργων στο Διαδίκτυο.
Ποια είναι η θέση σας για το νόμο three strikes που ψηφίστηκε πρόσφατα στην Γαλλία (κατάργηση της σύνδεσης ως κύρωση στον χρήση που συλλαμβάνεται για 3 φορές να κατεβάζει μεγάλου όγκου αρχεία);
H πρόσφατη επέκταση του χρόνου διάρκειας των δικαιωμάτων των ερμηνευτών – εκτελεστών – καλλιτεχνών φωνογραφικών έργων απο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σας βρίσκει σύμφωνη ή θα πρέπει οι δημιουργοί/ερμηνευτές να επιδιώξουν άλλους τρόπους αναζήτησης κέρδους πέραν των ποσοστών από την πώληση αντιτύπων (λ.χ. διαφήμηση, προχρηματοδότηση κλπ).

  • admin

    Εχοντας υπόψη την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή του Ν.2121/93 αλλά και το γεγονός πως το τεχνολογικό «περιβάλλον» αλλάζει και η ανάπτυξη των Νέων Μέσων τρέχει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις , οδηγούμαστε όλοι νομίζω στο συμπέρασμα πως κάποια πράγματα πρεπει να αλλάξουν . Οι προσαρμογές λοιπόν είναι αναγκαίες.
    Λυπάμαι που δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο αυτή τη στιγμή. Αντιλαμβάνεστε ότι είμαστε στην τελική ευθεία πριν τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και αυτό που αναζητώ αυτή την περίοδο είναι έναν μαγικό τρόπο να επιμηκύνω το 24ωρο σε 36ωρο …αλλά θαύματα δεν γίνονται.
    Θα είμαι φυσικά στη διάθεσή σας , μετά τις εκλογές για να τα πούμε αναλυτικά και να ανταλλάξουμε απόψεις. Μ’ ενδιαφέρει πραγματικά το θέμα και φυσικά με ενδιαφέρει και η δική σας προσωπική άποψη.
    Θα τα πούμε λοιπόν
    Αννα Νταλάρα

Άσκηση εκλογικού δικαιώματος από ανάπηρους και άτομα με σωματική αδυναμία

Επειδή έχει τεθεί πολύ συχνά το ερώτημα τι γίνεται στις εκλογές εάν ένας ηλικιωμένος, ένας ανάπηρος ή ένα πρόσωπο με σωματική αδυναμία προσέλθει στο εκλογικό τμήμα, αλλά δεν είναι σε θέση να ανέβει σκάλες ή να προβεί στις ενέργειες για την ενάσκηση του εκλογικού του δικαιώματος, ας δούμε τι λέει ο εκλογικός νόμος για αυτές τις περιπτώσεις:

Άρθρο 83

(Άρθρο 83 Π.Δ. 351/2003)

Τρόπος ψηφοφορίας


1. Σε κάθε εκλογέα η εφορευτική επιτροπή δίνει ένα φάκελο με ειδικό γνώρισμα μονογραφημένο από τον αντιπρόσωπο της δικαστικής αρχής και σφραγισμένο με τη σφραγίδα της επιτροπής, καθώς και πλήρη σειρά έντυπων ψηφοδελτίων όλων των συνδυασμών και μεμονωμένων υποψηφίων. Πάντως η έλλειψη μονογραφής της δικαστικής αρχής, δε συνεπάγεται ακυρότητα του ψηφοδελτίου.


2. Μετά ο εκλογέας οφείλει να αποσυρθεί στον ξεχωριστό χώρο με τρόπο να μην τον βλέπουν και εκεί κλείνει μυστικά το ψηφοδέλτιο της εκλογής του μέσα στο φάκελο, που του έχει παραδοθεί. Στη συνέχεια κολλάει το φάκελο, επιστρέφει και το δείχνει στον πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής και στους άλλους που παρίστανται, ώστε να βεβαιωθεί ότι κρατάει ένα μόνο φάκελο με τη σφραγίδα της επιτροπής και ύστερα το ρίχνει με το χέρι του στην κάλπη.


3. Εκλογείς, που από σωματική αδυναμία δεν μπορούν να κάνουν τα πιο πάνω, έχουν το δικαίωμα για το σκοπό αυτό να απευθυνθούν στον αντιπρόσωπο της δικαστικής αρχής ή σε μέλος της εφορευτικής επιτροπής, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να τους βοηθήσουν.


[...]


Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο δικαστικός αντιπρόσωπος ή άλλος μέλος της εφορευτικής επιτροπής θα πρέπει, διασφαλίζοντας κατά το πρακτικώς εφικτό την μυστικότητα της ψηφοφορίας, να βοηθήσει το εμποδιζόμενο πρόσωπο να ασκήσει το δικαίωμά του. Εάν ο ψηφοφόρος δεν μπορεί να ανέβει σκάλες, θα πρέπει ο αντιπρόσωπος ή μέλος της εφορευτικής επιτροπής να παραδώσει ένα σύνολο ψηφοδελτίων και τον φάκελο  στον εκλογέα, προκειμένου να επιλέξει συνδυασμό και υποψήφιους και στη συνέχεια, ο αντιπρόσωπος ή το μέλος της εφορευτικής επιτροπής να ρίξει το φάκελο στην κάλπη. 


Υπάρχει επίσης εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών που αναφέρει: "παρακαλούμε να φροντίσετε, με σχετικές οδηγίες σας, ώστε κατά την ημέρα της ψηφοφορίας, να βρίσκεται στη διάθεση των ατόμων με αναπηρίες, κάθε τεχνικό μέσο διευκόλυνσής τους (ράμπεςκ.λ.π.), το οποίο τυχόν διαθέτουν τα σχολεία που έχουν οριστεί ως καταστήματα ψηφοφορίας και το οποίο μπορεί να εξασφαλίσει την πρόσβαση των ατόμων αυτών στην αίθουσα ψηφοφορίας. Με τον τρόπο αυτό θα δοθεί η δυνατότητα στους ανωτέρω εκλογείς να ασκήσουν απρόσκοπτα το συνταγματικά κατοχυρωμένο για όλους εκλογικό δικαίωμα." 




Ερωτήσεις προς την κ.Άννα Νταλάρα για τα πνευματικά δικαιώματα

Χθες το βράδυ άφησα ορισμένες ερωτήσεις στο blog της κυρίας Άννας Νταλάρα, υποψήφιας Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τη γνώμη της για τα πνευματικά δικαιώματα, ένα θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί επί δεκαετίες. Σήμερα δεν βλέπω την ερώτηση αυτή αναρτημένη στο σημείο που μπήκε χθες. Μπορεί να οφείλεται σε κάποιο τεχνικό πρόβλημα. Για να αποφύγουμε λοιπόν αυτές τις επιπλοκές και για να απαντηθούν ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα (δεδομένου ότι η κα Νταλάρα φέρεται και ως ενδεχόμενη Υπουργός Παιδείας ή Πολιτισμού σε πιθανή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ"), ας επαναλάβουμε εδώ τις ερωτήσεις, περιμένοντας και τις απαντήσεις.


- Θεωρείτε ότι ο Ν.2121/1993, ο ελληνικός νόμος για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, αποτελεί ένα επαρκές θεσμικό πλαίσιο για την υποδοχή της ψηφιακής εποχής και της διάχυσης των έργων που καλύπτονται από πνευματικά δικαιώματα σε μια σύγχρονη κοινωνία της γνώσης; Πρέπει να γίνουν αλλαγές στο Ν.2121/1993 και, αν ναι, ποιες θα πρέπει να είναι αυτές κατά τη γνώμη σας;

- Πως σχολιάζετε το νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα στην Γαλλία ("three strikes Act") κατά τον οποίο εάν ένας χρήστης του Διαδικτύου καταληφθεί 3 φορές να κατεβάζει παρανόμως έργα καλυπτόμενα από πνευματικά δικαιώματα διακόπτεται η σύνδεσή του; Θεωρείτε ότι ο νόμος αυτός διασφαλίζει μια επαρκή ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα ιδιωτικότητας του χρήστη του Διαδικτύου αφενός και στα δικαιώματα των δικαιούχων των έργων αφετέρου;

- Πως σχολιάζετε την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για επέκταση της διάρκειας προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων των ερμηνευτών και μουσικών των  φωνογραφημάτων  από 50 χρόνια σε 70 χρόνια; Συμφωνείτε με αυτόν τον τρόπο επαύξησης της προστασίας των δικαιωμάτων των δημιουργών με ποσοστά από τα πωλούμενα αντίτυπα ή μήπως είστε υπέρ εναλλακτικών τρόπων αμοιβής τους, όπως είναι για παράδειγμα η προ-χρηματοδότηση του έργου (όπως επιδιώκει ο Κ.Πιλάβιος για τη νέα του ταινία) ή η διαφήμηση (όπως με το νέο cd του Γιάννη Πάριου);

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

e-lawyer 



Update: λίγα λεπτά μετά την ανάρτηση του post και την προώθησή του στο twitter, οι χθεσινές ερωτήσεις μου αναρτήθηκαν και πάλι στο blog της κ. Νταλάρα.  Eυχαριστώ και αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις απαντήσεις.

Update: πριν λίγο (20.30) αναρτήθηκε απάντηση της κ. Άννας Νταλάρα στο blog της. Την ευχαριστώ και αντιγράφω εδώ το σχετικό comment:


admin

Εχοντας υπόψη την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή του Ν.2121/93 αλλά και το γεγονός πως το τεχνολογικό «περιβάλλον» αλλάζει και η ανάπτυξη των Νέων Μέσων τρέχει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις , οδηγούμαστε όλοι νομίζω στο συμπέρασμα πως κάποια πράγματα πρεπει να αλλάξουν . Οι προσαρμογές λοιπόν είναι αναγκαίες.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο αυτή τη στιγμή. Αντιλαμβάνεστε ότι είμαστε στην τελική ευθεία πριν τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και αυτό που αναζητώ αυτή την περίοδο είναι έναν μαγικό τρόπο να επιμηκύνω το 24ωρο σε 36ωρο …αλλά θαύματα δεν γίνονται.
Θα είμαι φυσικά στη διάθεσή σας , μετά τις εκλογές για να τα πούμε αναλυτικά και να ανταλλάξουμε απόψεις. Μ’ ενδιαφέρει πραγματικά το θέμα και φυσικά με ενδιαφέρει και η δική σας προσωπική άποψη.
Θα τα πούμε λοιπόν
Αννα Νταλάρα




Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 28, 2009

Οι πολίτες ως άμισθα μέλη εφορευτικών επιτροπών: καθήκον ή καταναγκαστική εργασία;

Χθες ο Νάσος Θεοδωρίδης από την Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ μου έστειλε ένα ενθουσιώδες e-mail λέγοντας ότι είχε ένα ενδιαφέρον (εκλογικό) θέμα για το e-lawyer: το ζήτημα της άμισθης υποχρεωτικής υπηρεσίας πολιτών ως μελών εφορευτικής επιτροπής στις εκλογές, το οποίο θεωρεί "καταναγκαστική εργασία", απαγορευμένη από το Σύνταγμα. Στην αρχή απέρριψα επιπόλαια το θέμα απαντώντας του ότι πρόκειται περί ανοησιών κι ότι ο λαός έχει καθήκον να εποπτεύει την εκλογική διαδικασία.

Στη συνέχεια, μπήκε στη συζήτηση ο Παναγιώτης Δημητράς από το ΕΠΣΕ, ο οποίος με επέπληξε, λέγοντας ότι υπάρχει αθέμιτη διάκριση αφού οι μεν δικηγόροι έχουν δικαίωμα υποβολής εξαίρεσης (και πληρώνονται) ενώ οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα εξαίρεσης και δεν πληρώνονται. Ακολούθησε ένας διάλογος σε διάφορα επίπεδα και επειδή αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα "ναι" ή με ένα "όχι", αποφάσισα να συνοψίσω εδώ τα επιχειρήματα των διαφόρων απόψεων και να συζητήσουμε δημόσια για το θέμα.

Το θέμα:

Κατά την εκλογική διαδικασία καλούνται πολίτες -ύστερα από κλήρωση- να παρασταθούν ως μέλη εφορευτικής  επιτροπής υπό την προεδρία ενός δικαστικού αντιπροσώπου (συνήθως δικηγόρου). Οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα να αρνηθούν εκτός αν υπάρχουν λόγοι ανώτερης βίας (ασθένεια) και δεν έχουν δικαίωμα να εξαιρεθούν εκ των προτέρων από την κλήρωση, ούτε πληρώνονται. Αντίθετα οι δικαστικοί αντιπρόσωποι έχουν δικαίωμα σε στάδιο πριν την κλήρωση να υποβάλλουν αίτηση εξαίρεσης και πληρώνονται. Υπάρχει ζήτημα αθέμιτης διάκρισης και άνισης μεταχείρισης που δεν δικαιολογείται από τη διαφορετική ιδιότητα των δύο κατηγοριών (δικ. αντιπρόσωποι - πολίτες);


Η άποψη  περί απαγορευμένης καταναγκαστικής εργασίας:


"Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.
Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών."

"1. Ουδείς δύναται να κρατηθεί εις δουλείαν ή ειλωτείαν 
2. Ουδείς δύναται να υποχρεωθεί εις αναγκαστικήν ή υποχρεωτικήν εργασίαν
3. Δεv θεωρείται ως "αvαγκαστική ή υπoχρεωτική εργασία" υπό τηv

έvvoιαv τoυ παρόvτoς άρθρoυ:

4. 

α) πάσα εργασία ζητoυµέvη παρά πρoσώπoυ κρατoυµέvoυ συµφώvως πρoς τας διατάξεις τoυ άρθρoυ 5 της παρoύσης Συµβάσεως ή κατά

τηv διάρκειαv της υπό όρoυς απoλύσεώς τoυ.

β) πάσα υπηρεσία στρατιωτικής φύσεως ή, εις τηv περίπτωσιv τωv εχόvτωv αvτιρρήσεις συvειδήσεως εις τας χώρας όπoυ τoύτo

αvαγvωρίζεται ως vόµιµov, πάσα άλλη υπηρεσία εις αvτικατάστασιv της υπoχρεωτικής στρατιωτικής υπηρεσίας.

γ) πάσα υπηρεσία ζητoυµέvη εις περίπτωσιv κρίσεωv ή θεoµηvιώv, αι oπoίαι απειλoύv τηv ζωήv ή τηv ευδαιµovία τoυ συvόλoυ.

δ) πάσα εργασία ή υπηρεσία απαρτίζoυσα µέρoς τωv τακτικώv υπoχρεώσεωv τoυ πoλίτoυ."



Η σχεδόν 24ωρη απασχόληση στην οποία εξαναγκάζεται ο πολίτης χωρίς να έχει το δικαίωμα εξαίρεσης αποτελεί μια μορφή αναγκαστικής εργασίας, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί "επίταξη προσωπικών υπηρεσιών", αφού οι εκλογές δεν παρουσιάζουν τον έκτακτο χαρακτήρα που το Σύνταγμα προβλέπει για τις συνθήκες επίταξης (πόλεμος, επιστράτευση, ανάγκες άμυνας, επείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία - δημόσια υγεία).

Αντίλογος:

Το Σύνταγμα προβλέπει στους λόγους επίταξης και την παροχή εργασίας στους ο.τ.α. "για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών". Οι ο.τ.α. έχουν ιδιαίτερο διοργανωτικό ρόλο στην διενέργεια των εκλογών και μολονότι οι εκλογές είναι εθνικές, η ιδιότητα μέλους εφορευτικής επιτροπής αποτελεί κυρίως υπηρεσία προς τον Δήμο, στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί το εκάστοτε εκλογικό τμήμα.

Περαιτέρω, η ίδια η ΕΣΔΑ αναγνωρίζει ότι δεν αποτελεί καταναγκαστική εργασία κάθε εργασία/υπηρεσία που αποτελεί μέρος των τακτικών υποχρεώσεων του πολίτη. Οπότε η παρουσία του πολίτη -μετά από κλήρωση- μία φορά στα 4 χρόνια στις εκλογές μπορεί να θεωρηθεί μια τακτική υποχρέωση.

Στην ουσία όμως, δεν πρόκειται για "εργασία" ή "απασχόληση", αλλά για έναν εποπτικό - εγγυητικό ρόλο, ώστε η ίδια η εκλογική διαδικασία να γνωρίζει την λαϊκή νομιμοποίηση. Εάν ο έλεγχος της διαδικασίας αφορούσε μόνο την δικαστική εξουσία, η κεντρική στιγμή της λειτουργίας του πολιτεύματος θα λειτουργούσε χωρίς τον λαϊκό έλεγχο (εδώ υπάρχει μια αντιστοιχία με τον θεσμό των ενόρκων, δηλαδή πολιτών-δικαστών στα μικτά ορκωτά δικαστήρια). Ο εποπτικός -εγγυητικός ρόλος του πολίτη ως μέλους εφορευτικής επιτροπής δεν εμπίπτει στην έννοια της "εργασίας", αλλά στα καθήκοντά του ως πολίτης ενός κράτους που ακολουθεί το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα. 

Άλλωστε την περισσότερη δουλειά κάνει ο δικαστικός αντιπρόσωπος, ο οποίος έχει και την πλήρη ευθύνη για την lege artis διενέργεια της διαδικασίας και ιδίως την καταγραφή της. 

Δευτερολογία περί καταναγκαστικής εργασίας

Η άποψη ότι δεν πρόκειται για "εργασία" αλλά για "καθήκον" είναι επικίνδυνη. Στην έννοια του καθήκοντος θα μπορούσαν να περιληφθούν πολλά, έτσι ώστε τελικά να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα με την ερμηνευτική εξαίρεση και την μετατροπή "εργασίας" σε "καθήκον". Θα έπρεπε να δίδεται αμοιβή και στους πολίτες.



Η άποψη περί άνισης μεταχείρισης 

Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ 
 
"Η χρήσις τωv αvαγvωριζoµέvωv εv τη παρoύση Συµβάσει δικαιωµάτωv και ελευθεριώv δέov vα εξασnαλισθή ασχέτως διακρίσεως φύλoυ, φυλής, χρώµατoς, γλώσσης, θρησκείας, πoλιτικώv ή άλλωv πεπoιθήσεωv, εθvικής ή κoιvωvικής πρoελεύσεως, συµµετoχής εις εθvικήv µειovότητα, περιoυσίας, γεvvήσεως ή άλλης καταστάσεως."

Ενώ οι δικηγόροι έχουν δικαίωμα να υποβάλουν εξαίρεση από την κλήρωση και έχουν δικαίωμα αμοιβής, οι πολίτες δεν έχουν ούτε δικαίωμα να υποβάλουν εξαίρεση, αλλά ούτε και δικαίωμα αμοιβής. Επομένως, ενώ για τους δικηγόρους, λόγω της ιδιότητάς τους ("άλλη κατάσταση") υπάρχει η προστασία από την καταναγκαστική εργασία κατά το 4 της ΕΣΔΑ, για τους απλούς πολίτες δεν υπάρχει η προστασία, οπότε έχουμε αθέμιτη διάκριση κατά το άρθρο 14 ΕΣΔΑ.

Αντίλογος

Οι δικηγόροι στην εκλογική διαδικασία μετέχουν ως αντιπρόσωποι της δικαστικής αρχής, δηλ. ως συμπράττοντες λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Οι νομικές γνώσεις τους αλλά και η ιδιότητά τους παρέχουν θεσμική διασφάλιση ότι η επιτήρηση της διαδικασίας θα γίνει σύμφωνα με την νομοθεσία αλλά και με την αμεροληψία κι αντικειμενικότητα που επιβάλλει η θέση τους ως αντιπροσώπων της δικαστικής αρχής.
Οι ειδικές αυτές συνθήκες δικαιολογούν της διακριτικής μεταχείρισής τους από το νόμο, σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες που καλούνται ως μέλη της εφορευτικής επιτροπής. Οι δικηγόροι είναι επαγγελματίες νομικοί, οπότε όπως και οι δικαστές, πρέπει να αμειφθούν για τις ειδικές υπηρεσίες τους στην εποπτεία της εκλογικής διαδικασίας, ενώ οι πολίτες αποτελούν τον λαό, από τον οποίο "πηγάζουν όλες οι εξουσίες" κατά το Σύνταγμα κι επομένως η θέση τους στην εφορευτική επιτροπή είναι αυτή του λαού. 

Εξάλλου, οι δικαστικοί αντιπρόσωποι, σε αντίθεση με τους πολίτες - μέλη της εφορευτικής επιτροπής, φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη (ακόμη και ποινική) για κάθε εξέλιξη της εκλογικής διαδικασίας. Γι' αυτό η εξαίρεσή τους από την εκπροσώπηση της δικαστικής αρχής πρέπει να είναι δικαίωμα τους και να μην είναι υποχρεωτικός ο διορισμός τους όπως των πολιτών: ουδείς έχει υποχρέωση να "εκπροσωπήσει" κάποιον εάν δεν το επιθυμεί. Αντίθετα, οι πολίτες βρίσκονται εκεί με την ατομική τους ιδιότητες ως μέλη του λαού κι όχι ως εκπρόσωποι κάποιας εξουσίας ή αρχής. Επομένως, η υποχρεωτικότητα της παρουσίας τους απορρέει από μόνη την ιδιότητά τους ως πολιτών. 

Οπότε δεν υπάρχει παραβίαση του άρθρου 14 της ΕΣΔΑ σε συνδυασμό με το άρθρο 4 της ΕΣΔΑ. 

Δευτερολογία περί άνισης μεταχείρισης 

Παραμένει αναπάντητο το ερώτημα για ποιο λόγο δεν πληρώνονται και οι πολίτες. 



Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 25, 2009

Άρχισαν οι μηνύσεις για δημοσίευση δημοσκοπήσεων

Δύο blogs δημοσιοποιούν ότι πρόσωπα που φέρονται ως διαχειριστές τους έχουν λάβει κλήσεις για προκαταρκτική εξέταση λόγω φερόμενης παράβασης του νόμου περί απαγόρευσης δημοσκοπήσεων, κατόπιν μηνύσεως. 

Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την δικαστική διάγνωση της αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης, αλλά και της δικαστικής κρίσης κατά πόσον η απαγόρευση, συνταγματική ή όχι, αφορά και τα ιστολόγια. 

Από τον Ιούλιο που ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος έχω αναλύσει τους λόγους για τους οποίους αυτή η απαγόρευση αποτελεί έναν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, ο οποίος δεν πληρεί τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από το Σύνταγμα.


H ταλαιπωρία που θα υποστούν αυτοί που έχουν κληθεί για προκαταρκτική εξέταση και κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγηθούν στο ακροατήριο, εκτός αν ένας φωτισμένος εισαγγελέας προβεί στον έλεγχο συνταγματικότητας του Ν.3603/2007 και τους απαλλάξει με διάταξη, θα είχε λυθεί, αν είχε θεσμοθετηθεί η ατομική συνταγματική προσφυγή, οπότε κάθε πολίτης θα μπορούσε να προσβάλλει άμεσα την συνταγματικότητα του νόμου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, όπως πρότεινα σε προηγούμενο ποστ.


Πέραν όμως αυτού, αν παρακάμψουμε το θέμα της αντισυνταγματικότητας, η διατύπωση του Ν.3603/2007 δεν περιλαμβάνει την απαγόρευση δημοσίευσης στατιστικών "τάσεων" (όχι πρόθεσης ψήφου) σε διαδικτυακά μέσα. Η ίδια η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής έχει διατυπώσει στην σχετική έκθεσή της την άποψη ότι το νομοσχέδιο αφήνει αρρύθμιστο το ζήτημα της δημοσίευσης στο Διαδίκτυο και ιδίως στα blogs.


Μάλιστα, η απορία που διατύπωνε τότε η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, δηλ. του κατά πόσον τα blogs υπάγονται στην έννοια του "ηλεκτρονικού τύπου" που αναφέρει το άρθρο 1 του νομοσχεδίου, έχει ήδη επιλυθεί νομολογιακά από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης με την απόφαση 44/2008:


Σύμφωνα με την απόφαση αυτή:

"ο όρος "ηλεκτρονικός τύπος" έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιηθεί από τη νομολογία αδιακρίτως κατ' αντιδιαστολή προς το γραπτό τύπο, για να χαρακτηρίσει τα πιο σύγχρονα μέσα ενηέρωσης και ιδίως την τηλεόραση και, συνεπώς, δεν μπορούν να υπαχθούν σε αυτόν τα ιστολόγια παρά μόνον η διαδικτυακή μορφή των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης, δηλαδή οι ιστοσελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών, των ραδιοφωνικών και των τηλεοπτικών σταθμών. "

Η απόφαση βέβαια προχωράει σε αναλογική εφαρμογή του Νόμου περί Τύπου, αλλά καθόσον πρόκειται για απόφαση πολιτικού δικαστηρίου, ως προς το συγκεκριμένο σημείο δεν μπορεί να αφορά το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, δεδομένου ότι στο ποινικό δίκαιο δεν επιτρέπεται η αναλογική εφαρμογή απαγορευτικών διατάξεων.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι τελικά καλούνται τα ιστολόγια να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά (το επιχείρημα - υπεκφυγή περί ".com" δεν έχει καμία νομική βασιμότητα), σε μία υπόθεση που αξίζει, αν δεν υπάρχει μια σαφής διάγνωση αντισυνταγματικότητας από την Ελληνική Δικαιοσύνη, να κριθεί και σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ως παράνομος περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης. 



To Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξετάζει την 5η προσφυγή του ΕΠΣΕ για τον θρησκευτικό όρκο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


21 Σεπτεμβρίου 2009


Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εξετάζει πέμπτη προσφυγή ΕΠΣΕ για θρησκευτικό όρκο


Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) γνωστοποιεί πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) δημοσιοποίησε σήμερα (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=854048&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649) πως στις 7 Σεπτεμβρίου 2009 κοινοποίησε στην Ελλάδα την προσφυγή Δημητράς – Παπανικολάτου – Αλεξανδρίδης κατά Ελλάδας (με αριθμό 35793/07) που αφορά την αναγκαστική αποκάλυψη των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων σε δεκαπέντε καταθέσεις τους κατά το πρώτο εξάμηνο του 2007 ενώπιον δικαστηρίων, πταισματοδικών ή αστυνομικών σε δικαιωματικές υποθέσεις στα πλαίσια της δήλωσης προσωπικών στοιχείων (Άρθρο 217 ΚΠΔ) καθώς και συνήθως προκειμένου να μην ορκιστούν στο Ευαγγέλιο (με βάση το Άρθρο 218 ΚΠΔ) αλλά στην τιμή και συνείδησή τους (με βάση το Άρθρο 220.2 ΚΠΔ). Το ΕΔΔΑ εξετάζει αν αυτό αποτελεί παραβίαση του Άρθρου 9 (θρησκευτική ελευθερία) σε συνδυασμό με το Άρθρο 13 (δυνατότητα αποτελεσματικής προσφυγής στην ελληνική έννομη τάξη) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). 


Πρόκειται για την πέμπτη σχετική υπόθεση που εξετάζει το ΕΔΔΑ. Έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι ανταλλαγές επιχειρημάτων μεταξύ ΕΠΣΕ και ελληνικού κράτους και αναμένονται αποφάσεις μάλλον μέσα στο 2010 για τις ακόλουθες προσφυγές, σε μερικές από τις οποίες μάλιστα τα προσφεύγοντα άτομα αναγράφονται λανθασμένα πως είναι Χριστιανοί ή/και ορκίστηκαν στο Ευαγγέλιο, λάθος το οποίο η δικαιοσύνη άλλοτε διόρθωσε άλλοτε αρνήθηκε να διορθώσει: 


Δημητράς κατά Ελλάδας (με αριθμό 42837/06 – κοινοποιήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2008 – αφορά είκοσι μία καταθέσεις κατά το πρώτο εξάμηνο του 2006 – βλπ. http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=828716&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649


Αλεξανδρίδης - Παπανικολάτου κατά Ελλάδας (με αριθμό 3237/07– κοινοποιήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2008 – αφορά δύο καταθέσεις κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2006 – βλπ. http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=841185&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649


Δημητράς κατά Ελλάδας (με αριθμό 3269/07– κοινοποιήθηκε στις 8 Απριλίου 2009 – αφορά επτά καταθέσεις κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2006 – βλπ. http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=849434&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)

 

Δημητράς – Παπανικολάτου – Gilbert κατά Ελλάδας (με αριθμό 6099/08 – κοινοποιήθηκε στις 8 Απριλίου 2009 – αφορά είκοσι οκτώ καταθέσεις κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2007 – βλπ. http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=849433&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)


Το ΕΔΔΑ έχει ήδη καταδικάσει την Ελλάδα στις 21 Φεβρουαρίου 2008 για παραβίαση των άρθρων 9 και 13 σε ανάλογη υπόθεση μετά από εξέταση της προσφυγής του ΕΠΣΕ Αλεξανδρίδης κατά Ελλάδας (με αριθμό 19516/06 – βλπ. http://www.nsk.gr/edad/ee453.pdf). Επίσης, κατά τη δεκαετία 1998-2008, το ΕΔΔΑ εξέδωσε 440 αποφάσεις σε ελληνικές υποθέσεις από τις οποίες σε μόνο 9 (ποσοστό 2%) δεν υπήρχε καταδίκη της χώρας. Πιθανολογείται βάσιμα δηλαδή πως και στις πέντε αυτές υποθέσεις θα καταδικαστεί η Ελλάδα, με βάση το σκεπτικό της απόφασης στην υπόθεση Αλεξανδρίδη. Τέλος, το ΕΠΣΕ έχει υποβάλλει στο ΕΔΔΑ άλλες τέσσερις σχετικές προσφυγές για καταθέσεις στελεχών του και άλλων υπερασπιστών ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά το 2008 και 2009. 


Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 23, 2009

H ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν προϋποθέτει συνταγματική αναθεώρηση

Άκουσα τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα της ίδρυσης ενός ειδικού δικαστηρίου που θα ελέγχει μόνο τη συνταγματικότητα των νόμων. Η πρόταση του κόμματός του όπως περιλαμβανόταν στην προετοιμασία της συνταγματικής αναθεώρησης - φάρσα του 2008 αφαιρούσε από τις Ολομέλειες των 3 ανώτατων δικαστηρίων μια αρμοδιότητα που έχει κι ο τελευταίος ειρηνοδίκης -τον παρεμπίπτοντα έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων- και την εκχωρούσε σε ένα νέο ειδικό όργανο, το Συνταγματικό Δικαστήριο. Η ιδέα ήταν "προέκταση" της έμπνευσης που το ΠΑΣΟΚ επέβαλε με την Αναθεώρηση του 2001: επί της συνταγματικότητας δεν αποφαίνεται απλώς ένα τμήμα του εκάστοτε ανώτατου δικαστηρίου, αλλά υποχρεωτικά η Ολομέλειά του.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που χρειαζόμαστε άμεσα ένα συνταγματικό δικαστήριο σε αυτή τη χώρα: ο πλημμελής έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων από τη Βουλή, η κομματική πειθαρχία που δεν επιτρέπει στους κυβερνητικούς βουλευτές να ορθώσουν το παράστημά τους όταν παραβιάζεται το Σύνταγμα, η άρνηση των Προέδρων της Δημοκρατίας να αναπέμψουν ψηφισθέντα νομοσχέδια που είναι αντίθετα στο Σύνταγμα ακόμη κι αν αυτό έχει διαγνωσθεί από ανεξάρτητες αρχές, ο πολυετής δικαστικός αγώνας για να εξαντληθούν οι 3 βαθμίδες δικαστηρίων μέχρι να επιλυθούν ζητήματα συνταγματικότητας, το περιορισμένο πεδίο αρμοδιότητας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (μόνο ΕΣΔΑ), αλλά και οι ελάχιστες περιπτώσεις "σύγκρουσης" αποφάσεων των ανώτατων δικαστηρίων που οδηγούν μια υπόθεση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, όπου πραγματικά κηρύσσεται ένας νόμος ανίσχυρος ως αντισυνταγματικός.
Το σύστημα "διάχυτου και παρεμπίπτοντως" ελέγχου της συνταγματικότητας απονί αρμοδιότητα στον κάθε δικαστή κάθε δικαστηρίου, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Αυτό δεν αλλάζει χωρίς συνταγματική αναθεώρηση και δεν χρειάζεται να αλλάξει. Δεν υποστηρίζω την μετάβαση σε ένα σύστημα "κεντρικού και κύριου" ελέγχου της συνταγματικότητας, γιατί κατά τη γνώμη μου αυτό αφαιρεί από τον δικαστή την εγγυητική του λειτουργία υπέρ του πολίτη απέναντι στην νομοθετική εξουσία, η οποία πάντοτε εκφράζεται μέσα από μία πλειοψηφική πολιτική παράταξη. Αυτός ο ρόλος επιτυγχάνεται μέσω του ελέγχου της συνταγματικότητας όσων επιβάλλει η πλειοψηφίκή παράταξη με τη νομοθεσία της: ο δικαστής ελέγχει τη συνταγματικότητα επιβάλλοντας στην πλειοψηφία τα όρια σεβασμού υπέρτερων νομικών κανόνων που ισχύουν ανεξάρτητα από τη βούληση της. Κι αυτό πρέπει να μπορεί να το κάνει ο κάθε δικαστής, του κάθε δικαστηρίου.
Αυτό που δεν υπάρχει στο σύστημά μας και είναι απαραίτητο πλέον να προστεθεί είναι το ένδικο βοήθημα της ατομικής συνταγματικής προσφυγής. Πρόκειται για το δικαίωμα κάθε πολίτη ή και γενικότερα ευρισκόμενου στην επικράτεια, να προσφύγει εναντίον του ίδιου του νόμου τον οποίο θεωρεί αντισυνταγματικό και να ζητήσει από ένα δικαστικό όργανο την κατάργηση του νόμου.
Θα μπορούσε λοιπόν να προστεθεί το δικαίωμα ατομικής συνταγματικής προσφυγής στην καθ' ύλη αρμοδιότητα του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (άρθρο 100 Σ.) το οποίο έχει οριστεί από το Σύνταγμα ως η αρμόδια δικαστικη επιτροπή που επιλύει τη διαφορά όταν για ένα θέμα αντισυνταγματικότητας υπάρχουν διαφορέτικές αποφάσεις από δύο ανώτατα δικαστήρια. Εάν το ΑΕΔ κρίνει ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός, τον κηρύσσει ανίσχυρο και η απόφαση του δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Δεν απαιτείται λοιπόν συνταγματική αναθεώρηση για να προστεθεί στις αρμοδιότητες του ΑΕΔ η δυνατότητά του να εξετάζει ατομικές προσφυγές πολιτών για την ισχύ νόμου που προσβάλλεται ως ανισυνταγματικός. Ο κατάλογος των αρμοδιοτήτων του ΑΕΔ κατά το άρθρο 100 Σ. δεν είναι αποκλειστικός (δεν πρόκειται για numerus clausus) και δεν θίγεται το σύστημα του διάχυτου και παρεμπίπτοντος ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων, ενώ παραμένει σεβαστή και η λειτουργία των τριών ανωτάτων δικαστηρίων στο πλαίσιο των υφιστάμενων αρμοδιοτήτων τους (που δεν κηρύσσουν διατάξεις ως ανίσχυρες, αλλά απλώς αποφαίνονται παρεμπιπτόντως για την συνταγματικότητά τους).
Η πρόταση αυτή είναι ρεαλιστική, θα θεραπεύσει σε σημαντικό βαθμό την έλλειψη αντιβάρων που παρατηρείται σήμερα, είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και δεν απαιτεί την αναθεώρησή του, σέβεται το δικαιοδοτικό μας σύστημα και την παράδοση του διάχυτου ελέγχου χωρίς να αφαιρεί αρμοδιότητες από δικαστές, ενώ το μόνο που χρειάζεται για να λειτουργήσει είναι η ενίσχυση της γραμματειακής υποστήριξης και στελέχωσης του ήδη υφιστάμενου ΑΕΔ και, πριν απ' όλα: η πολιτική βούληση για να αποκτήσει ο πολίτης το πανίσχυρο όπλο του να αμφισβητεί με δραστικό τρόπο την μονοκρατορία της νομοθετικής πλειοψηφίας. Υπαρχει;

Eπιτρέπεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων σε διαδικτυακά μέσα;

Ο ισχύων νόμος για τις δημοσκοπήσεις είναι ο Ν.3603/2007 στο άρθρο 14 του οποίου ορίζεται ότι 15 μέρες πριν τις εκλογές: "απαγορεύεται η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων για την πρόθεση ψήφου των εκλογέων και η καθ' οιονδήποτετρόπο μετάδοση αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων,καθώς και η καθ' οιονδήποτε τρόπο μετάδοση και αναμε-τάδοσή τους από τα μέσα ενημέρωσης, με οποιονδήποτετρόπο και αν διανέμονται ή εκπέμπουν".  Η παραβίαση της απαγόρευσης έχει ποινικοποιηθεί και προβλέπεται "φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, η οποία δεν είναι δεκτική μετατροπής ή αναστολής και χρηματική ποινή από 30.000 ευρώ έως 300.000 ευρώ". 



Για την αντισυνταγματικότητα του Νόμου, ιδίως μετά την τροποποίησή του πέρσι και την επαναφορά του σε ισχύ φέτος, τα έχουμε ξαναπεί

Σήμερα θα δούμε εάν αυτή η απαγόρευση αφορά και τα διαδικτυακά μέσα, δηλαδή κατά πόσον το πεδίο εφαρμογής του Ν.3603/2007 καταλαμβάνει κι αυτές τις περιπτώσεις δημοσίευσης δημοσκοπήσεων. 

Ας δούμε από κοντά όλο το  άρθρο 7 του Ν.3603/2007, ο οποίος υπεγράφη στα Ιωάννινα, στις 6 Αυγούστου 2007, προφανώς στις καλοκαιρινές διακοπές του κ. Παπούλια:

Άρθρο 7 

Διενέργεια και δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων κατάτην προεκλογική περίοδο 


1.α) Δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από τη διενέργεια τωνβουλευτικών εκλογών, των εκλογών για την ανάδειξη αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και των δημοψηφισμάτων και έως την 19.00 ώρα της ημέρας της ψηφοφορίας, απαγορεύεται η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων για την πρόθεση ψήφου των εκλογέων και η καθ' οιονδήποτετρόπο μετάδοση αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων, καθώς και η καθ' οιονδήποτε τρόπο μετάδοση και αναμετάδοσή τους από τα μέσα ενημέρωσης, με οποιονδήποτε τρόπο και αν διανέμονται ή εκπέμπουν. 


β) Με την επιφύλαξη του προηγούμενου εδαφίου, δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από την ημέρα των προαναφερόμενων εκλογών και μέχρι την 19.00 ώρα της ημέρας της ψηφοφορίας, απαγορεύεται στους δημόσιους και ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ελεύθερης λήψης, στους φορείς παροχής συνδρομητικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών υπηρεσιών, σε κάθε είδους εφημερίδα και περιοδικό, καθώς και στα πολιτικά κόμματα και στους υποψηφίους η καθ' οιονδήποτε τρόπο δημοσιοποίηση ή μετάδοση ή αναμετάδοση οποιασδήποτε έρευνας γνώμης, με οποιονδήποτε τρόπο και αν διενεργείται, σχετικά με τις πολιτικές τάσεις, απόψεις και προτιμήσεις της κοινής γνώμης, για πολιτικά κόμματα, πολιτικές θέσεις και πρόσωπα ή άλλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. 


2. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, που διενερ-γούνται κατά την έξοδο των εκλογέων από τα εκλογικάκαταστήματα κατά την ημέρα της ψηφοφορίας, απαγορεύεται να δημοσιοποιούνται ή να μεταδίδονται καθ' οι-ονδήποτε τρόπο πριν την 19.00 ώρα της ημέρας αυτής. 


3. Στη σύνθεση του αντιπροσωπευτικού δείγματος πρέ-πει να μετέχουν μόνο άτομα με ενεργό δικαίωμα ψήφου. 


4. Το χρονικό διάστημα μεταξύ της έναρξης συλλογήςτων στοιχείων και της ημερομηνίας δημοσιοποίησης τωναποτελεσμάτων της δημοσκόπησης δεν μπορεί να υπερ-βαίνει τις δεκαπέντε (15) ημέρες. 


5. Οι παραβάτες των διατάξεων των προηγούμενων πα-ραγράφων τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6)μηνών, η οποία δεν είναι δεκτική μετατροπής ή αναστολήςκαι χρηματική ποινή από τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώέως τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ. 


Ο Νόμος προβαίνει σε μια σαφή διάκριση για το ποιες δημοσκοπήσεις ρυθμίζει και σε ποια μμε απαγορεύεται η δημοσίευσή τους: 


(α) ως προς την πρόθεση ψήφου η απαγόρευση είναι καθολική και αφορά όλα τα μέσα "με οποιονδήποτε τρόπο κι αν εκπέμπουν".  


(β) Ως προς τις έρευνες γνώμης που αφορούν "πολιτικές τάσεις, απόψεις και προτιμήσεις της κοινής γνώμης, για πολιτικά κόμματα, πολιτικές θέσεις και πρόσωπα ή άλλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα", ο νόμος περιορίζει την απαγόρευση σε ένα κατονομαζόμενο κύκλο κατηγοριών μέσων ενημέρωσης:


-  δημόσιους και ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ελεύθερης λήψης,

-  στους φορείς παροχής συνδρομητικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών υπηρεσιών, 

- σε κάθε είδους εφημερίδα και περιοδικό, καθώς και 

- στα πολιτικά κόμματα και στους υποψηφίους 


Ενώ λοιπόν η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων για την πρόθεση ψήφου αφορά κάθε μέσο ενημέρωσης, η δημοσιοποίηση όλων των υπόλοιπων θεμάτων δημοσκοπήσεων ("πολιτικές τάσεις") αφορά μόνο τα ρητά κατονομαζόμενα μέσα ενημέρωσης. Άλλωστε εάν ο Νόμος ήθελε στην δεύτερη περίπτωση να εντάξει και τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης θα το είχε πράξει, είτε κατονομάζοντάς τα, είτε απλώς εντάσσοντας και τις "τάσεις" στην κατηγορία (α) που αφορά όλα τα μέσα ενημέρωσης. 


Ο νομοθέτης γνωρίζει καλά ότι αφήνει ένα πεδίο εφαρμογής αρύθμιστο, δηλαδή ελεύθερο: αυτό του Διαδικτύου. Εξάλλου, αυτό έχει επισημανθεί ήδη από το  σχολιασμό της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, ως προς το άρθρο 1 του νομοσχεδίου. Η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής αναφέρει: 


" 1. Επί του άρθρου 1 παρ. 1

Συμφώνως προς τη δεύτερη περίδο της παρ. 1, στην περίπτωση που "οι ως άνω δημοσκοπήσεις δεν δημοσιοποιούνται στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο, διενεργούνται χωρίς να υπάγονται στις διατάξεις του νόμου αυτού". Εν προκειμένω, θα ήταν, ενδεχομένως, σκόπιμο να διευκρινισθεί σε ποιο καθεστώς θα υπάγονται οι εν λόγω δημοσκοπήσεις στην περίπτωση που δεν δημοσιοποιηθούν στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο αλλά επί παραδείγματι, στις ιστοσελίδες των φορέων ή των επιχειρήσεων που τις διενεργούν, ή στις ιστοσελίδες των πολιτικών κομμάτων ή υποψηφίων ή ακόμη και σε προσωπικές ιστοσελίδες ή σε "blogs". "


Άρα η Επιστ. Υπηρεσία της Βουλής αναγνωρίζει ότι το ζήτημα της δημοσίευσης στο Διαδίκτυο παραμένει "αδιευκρίνιστο" από το Νόμο αυτόν. 


Το βέβαιο είναι ότι εφόσον η δημοσίευση δημοσκόπησης θεωρηθεί ότι αποτελεί περιεχόμενο του δικαιώματος πληροφόρησης, υπάγεται μόνο στους περιορισμούς που προβλέπονται από το Σύνταγμα και συνεπώς απαιτείται να υπάρχει νόμος που να προβλέπει την απαγόρευση της διαδικτυακής δημοσίευσης, αφού η απαγόρευση προβλέπεται εδώ από ειδικές κι όχι από γενικές διατάξεις


Άρα, αν θεωρήσουμε ότι η απαγόρευση είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα:


(α) δημοσκόπηση για  πρόθεση ψήφου απαγορεύεται να δημοσιευθεί και στο Διαδίκτυο,

(β) έρευνα γνώμης για όλα τα άλλα θέματα απαγορεύεται μόνο για τα ρητώς κατονομαζόμενα μέσα ενημέρωσης, στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα διαδικτυακά.






To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...